Turystyka

Cypr zajmuje trzecią co do wielkości, po Sycylii i Sardynii, wyspę południowej Europy. Leży we wschodniej części Morza Śródziemnego, w pobliżu Europy, Azji i Afryki oraz w przebiegu dogodnych morskich i lotniczych szlaków pomiędzy nimi1. Położenie Cypru jest więc czynnikiem sprzyjającym napływowi turystów tranzytowych. Jednocześnie jest on atrakcyjnym turystycznie krajem docelowym. Cypr ma 538 km wybrzeża, które na północy jest skaliste, natomiast na pozostałym odcinku w przewadze nizinne, z długimi piaszczystymi plażami. Północnemu wybrzeżu, zajętemu przez gaje oliwne, towarzyszy wąski łańcuch wapiennych gór Pentadaktilos (zwanych też Kyreńskimi lub Północnymi) wznoszących się stromo nad wybrzeżem do wysokości 1054 m n.p.m. Środkową i południowo-zachodnią część kraju zajmuje masyw gór Troodos (Mt. Olimbos, 1952 m n.p.m. - park narodowy), porośnięty sosnowymi, dębowymi, cyprysowymi i cedrowymi lasami oraz rozcięty głębokimi dolinami krótkich, często okresowych rzek. Na jego południowych stokach występują źródła mineralne. Pomiędzy Troodosem a górami Pentadaktilos leżą żyzne niziny. Mesarii na wschodzie oraz kotlina Morfou na zachodzie (częściowo sztucznie nawadniana). Jest to główny region rolniczy Cypru (owoce cytrusowe, winna latorośl, tytoń).
 

Klimat na Cyprze jest umiarkowany typu śródziemnomorskiego z gorącymi, suchymi latami od połowy maja do połowy września, oraz z deszczowymi, niestabilnymi pogodowo zimami, od listopada do połowy marca.

Na wybrzeżu średnie temperatury latem, przy prawie bezchmurnym niebie, przekraczają 30°C (nawet do 38-40°C), zaś zimą wynoszą średnio 16°C. Ciepłe wody morskie umożliwiają kąpiele od maja do października. Temperatury w wyższych partiach kraju są przeciętnie 5-7°C niższe w porównaniu z wybrzeżem. Tak więc przyrodnicze walory Cypru bardzo sprzyjają rozwojowi turystyki, zwłaszcza pobytowej w strefie wybrzeża.
Atrakcyjność Cypru podnoszą również zróżnicowane zabytki. Od II tysiąclecia p.n.e. wyspę kolonizowali Egipcjanie (rejon Limassol), Fenicjanie (Kition - ob. Larnaka, Pafos), Grecy (Kirenia, Salamis - ob. Famagusta, Curium k. Limassol, Pafos, Polis), a od 58 r. p.n.e. Rzymianie (stolicą wyspy był Pafos)3. Od IV w. Cypr był pod wpływem kultury bizantyńskiej (kościoły, klasztory, twierdze - głównie w górach), co objęło również okres samodzielnego Królestwa Cypryjskiego (XII -XV w.), podbitego z kolei przez Wenecję w 1489 r. (z tego czasu pochodzą klasztory i fortece). Następnie, od 1571 r., przez trzy wieki, okupowali Cypr Turcy osmańscy, pozostawiając liczne budowle sztuki islamu". W 1878 r. kontrolę nad Cyprem przejęła Wielka Brytania, ogłaszając go kolonią w 1925 r. Cypr uzyskał niepodległość w 1960 r. Nie wygasiło to jednak starego konfliktu między cypryjskimi Grekami i Turkami (krwawe konflikty w latach 1963-64, 1967 i 1974). W sierpniu 1974 r. Turcja zajęła północną część wyspy, na której w listopadzie 1983 r. cypryjscy Turcy ogłosili powstanie niezależnej Republiki Tureckiej Cypru Północnego (uznanej jedynie przez Turcję). Współczesny Cypr jest więc krajem podzielonym i nic nie wskazuje by najbliższe lata przyniosły zmianę tej sytuacji.